PP

polypropyleen (PP), ook gekend als polypropeen, is een thermoplastisch polymeer gebruikt in een breed scala aan toepassingen, waaronder verpakking en etikettering, textiel (bijv. touwen, thermisch ondergoed en tapijten), briefpapier, plastic onderdelen en verschillende soorten herbruikbare containers, laboratoriumapparatuur, luidsprekers, auto-onderdelen en polymeerbankbiljetten. Een additief polymeer gemaakt van het monomeer propyleen, het is robuust en ongewoon bestand tegen vele chemische oplosmiddelen, basen en zuren.

In 2013 bedroeg de wereldmarkt voor polypropyleen ongeveer 55 miljoen ton.

namen
IUPAC-naam: poly(propeen)
Andere namen: Polypropyleen; Polypropeen; Polipropeen 25 [USAN]; Propeen polymeren; Propyleen polymeren; 1-propeen
Identifiers
CAS-nummer	9003-07-0
Properties
Chemische formule	(C3H6)n
Dichtheid	0.855 g / cm3, amorf 0.946 g / cm3, kristallijn
Smeltpunt	130 tot 171 ° C (266 tot 340 ° F; 403 tot 444 K)
Tenzij anders vermeld, worden gegevens gegeven voor materialen in hun standaard staat (bij 25 °C [77 °F], 100 kPa).

Chemische en fysische eigenschappen

Polypropyleen lijkt in veel opzichten op polyethyleen, vooral wat betreft oplossingsgedrag en elektrische eigenschappen. De extra aanwezige methylgroep verbetert de mechanische eigenschappen en thermische weerstand, terwijl de chemische weerstand afneemt. De eigenschappen van polypropyleen zijn afhankelijk van het molecuulgewicht en de molecuulgewichtsverdeling, de kristalliniteit, het type en de hoeveelheid comonomeer (indien gebruikt) en de iso-tactiek.

Mechanische eigenschappen

De dichtheid van PP ligt tussen 0.895 en 0.92 g/cm³. Daarom is PP de grondstoffen plastic met de laagste dichtheid. Met een lagere dichtheid, lijstwerk onderdelen met een lager gewicht en kunnen meer delen van een bepaalde massa plastic worden geproduceerd. In tegenstelling tot polyethyleen verschillen kristallijne en amorfe gebieden slechts in geringe mate in dichtheid. De dichtheid van polyethyleen kan echter aanzienlijk veranderen met vulstoffen.

De Young's modulus van PP ligt tussen 1300 en 1800 N/mm².

Polypropyleen is normaal gesproken taai en flexibel, vooral wanneer het is gecopolymeriseerd met ethyleen. Hierdoor kan polypropyleen worden gebruikt als een technische kunststof, concurrerend met materialen zoals acrylonitril-butadieen-styreen (ABS). Polypropyleen is redelijk zuinig.

Polypropyleen heeft een goede weerstand tegen vermoeidheid.

Thermische eigenschappen

Het smeltpunt van polypropyleen komt binnen een bereik voor, dus een smeltpunt wordt bepaald door de hoogste temperatuur van een differentiële scanning calorimetriekaart te vinden. Perfect isotactisch PP heeft een smeltpunt van 171 °C (340 °F). Commercieel isotactisch PP heeft een smeltpunt dat varieert van 160 tot 166 ° C (320 tot 331 ° F), afhankelijk van atactisch materiaal en kristalliniteit. Syndiotactisch PP met een kristalliniteit van 30% heeft een smeltpunt van 130 °C (266 °F). Onder 0 ° C wordt PP bros.

De thermische uitzetting van polypropyleen is erg groot, maar iets minder dan die van polyethyleen.

Chemische eigenschappen

Polypropyleen is bij kamertemperatuur bestand tegen vetten en bijna alle organische oplosmiddelen, behalve sterke oxidanten. Niet-oxiderende zuren en basen kunnen worden opgeslagen in containers van PP. Bij verhoogde temperatuur kan PP worden opgelost in oplosmiddelen met een lage polariteit (bijv. xyleen, tetraline en decaline). Vanwege het tertiaire koolstofatoom is PP chemisch minder resistent dan PE (zie Markovnikov-regel).

Het meeste commerciële polypropyleen is isotactisch en heeft een tussenliggend niveau van kristalliniteit tussen dat van polyethyleen met lage dichtheid (LDPE) en hogedichtheidspolyethyleen (HDPE). Isotactisch & Atactisch polypropyleen is oplosbaar in P-xyleen bij 140 graden Celsius. Isotactisch precipiteert wanneer de oplossing wordt afgekoeld tot 25 graden Celsius en het atactische deel blijft oplosbaar in P-xyleen.

De smeltstroomsnelheid (MFR) of smeltstroomindex (MFI) is een maat voor het molecuulgewicht van polypropyleen. De maatregel helpt om te bepalen hoe gemakkelijk de gesmolten grondstof zal vloeien tijdens de verwerking. Polypropyleen met een hogere MFR zal de plastic mal gemakkelijker vullen tijdens het injectie- of blaasvormproductieproces. Naarmate de smeltstroom toeneemt, zullen sommige fysische eigenschappen, zoals slagvastheid, afnemen. Er zijn drie algemene typen polypropyleen: homopolymeer, willekeurig copolymeer en blokcopolymeer. Het comonomeer wordt typisch gebruikt met ethyleen. Ethyleen-propyleenrubber of EPDM toegevoegd aan polypropyleenhomopolymeer verhoogt de slagvastheid bij lage temperaturen. Willekeurig gepolymeriseerd ethyleenmonomeer toegevoegd aan polypropyleenhomopolymeer verlaagt de polymeerkristalliniteit, verlaagt het smeltpunt en maakt het polymeer transparanter.

vermindering

Polypropyleen is vatbaar voor kettingdegradatie door blootstelling aan hitte en UV-straling zoals die aanwezig is in zonlicht. Oxidatie vindt meestal plaats aan het tertiaire koolstofatoom dat aanwezig is in elke zich herhalende eenheid. Hier wordt een vrije radicaal gevormd, die vervolgens verder reageert met zuurstof, gevolgd door ketensplitsing tot aldehyden en carbonzuren. Bij externe toepassingen verschijnt het als een netwerk van fijne scheurtjes en scheurtjes die dieper en ernstiger worden met de tijd van blootstelling. Voor buitentoepassingen moeten UV-absorberende additieven worden gebruikt. Carbon black biedt ook enige bescherming tegen UV-aanvallen. Het polymeer kan ook worden geoxideerd bij hoge temperaturen, een veelvoorkomend probleem tijdens vormbewerkingen. Anti-oxidanten worden normaal gesproken toegevoegd om polymeerafbraak te voorkomen. Van microbiële gemeenschappen geïsoleerd uit grondmonsters vermengd met zetmeel is aangetoond dat ze polypropyleen kunnen afbreken. Van polypropyleen is gemeld dat het in het menselijk lichaam wordt afgebroken als implanteerbare mesh-apparaten. Het afgebroken materiaal vormt een boomschorsachtige laag aan het oppervlak van gaasvezels.

Optische eigenschappen

PP kan ongekleurd doorzichtig worden gemaakt, maar is niet zo gemakkelijk transparant te maken als polystyreen, acryl of bepaalde andere kunststoffen. Het is vaak dekkend of gekleurd met pigmenten.

Geschiedenis

Phillips Petroleum-chemici J. Paul Hogan en Robert L. Banks polymeriseerden voor het eerst propyleen in 1951. Propyleen werd voor het eerst gepolymeriseerd tot een kristallijn isotactisch polymeer door Giulio Natta en door de Duitse chemicus Karl Rehn in maart 1954. Deze baanbrekende ontdekking leidde tot grote- commerciële productie op grote schaal van isotactisch polypropyleen door de Italiaanse firma Montecatini vanaf 1957. Syndiotactisch polypropyleen werd ook voor het eerst gesynthetiseerd door Natta en zijn collega's.

Polypropyleen is het op een na belangrijkste plastic met een omzet die naar verwachting in 145 meer dan 2019 miljard dollar zal bedragen. De verkoop van dit materiaal zal naar verwachting tot 5.8 met 2021% per jaar groeien.

Synthese

Een belangrijk concept om het verband tussen de structuur van polypropyleen en zijn eigenschappen te begrijpen, is tacticiteit. De relatieve oriëntatie van elke methylgroep (CH
3 in de figuur) ten opzichte van de methylgroepen in naburige monomeereenheden heeft een sterk effect op het vermogen van het polymeer om kristallen te vormen.

Een Ziegler-Natta-katalysator kan de koppeling van monomeermoleculen beperken tot een specifieke regelmatige oriëntatie, ofwel isotactisch, wanneer alle methylgroepen zich aan dezelfde kant bevinden ten opzichte van de ruggengraat van de polymeerketen, of syndiotactisch, wanneer de posities van de methylgroepen wisselen elkaar af. In de handel verkrijgbaar isotactisch polypropyleen wordt gemaakt met twee soorten Ziegler-Natta-katalysatoren. De eerste groep katalysatoren omvat vaste (meestal gedragen) katalysatoren en bepaalde soorten oplosbare metalloceenkatalysatoren. Dergelijke isotactische macromoleculen kronkelen in een spiraalvorm; deze helices komen dan naast elkaar te liggen om de kristallen te vormen die commercieel isotactisch polypropyleen veel van zijn wenselijke eigenschappen geven.

Een ander type metalloceenkatalysatoren produceert syndiotactisch polypropyleen. Deze macromoleculen wikkelen zich ook op tot helices (van een ander type) en vormen kristallijne materialen.

Wanneer de methylgroepen in een polypropyleenketen geen voorkeursoriëntatie vertonen, worden de polymeren atactisch genoemd. Atactisch polypropyleen is een amorf rubberachtig materiaal. Het kan commercieel worden geproduceerd met een speciaal type ondersteunde Ziegler-Natta-katalysator of met sommige metalloceenkatalysatoren.

Moderne ondersteunde Ziegler-Natta-katalysatoren ontwikkeld voor de polymerisatie van propyleen en andere 1-alkenen tot isotactische polymeren die gewoonlijk worden gebruikt TiCl
4 als een actief ingrediënt en MgCl
2 als ondersteuning. De katalysatoren bevatten ook organische modificatoren, hetzij aromatische zuuresters en di-esters of ethers. Deze katalysatoren worden geactiveerd met speciale cokatalysatoren die een organoaluminiumverbinding bevatten zoals Al(C₂H₅)₃ en het tweede type modifier. De katalysatoren worden gedifferentieerd afhankelijk van de procedure die wordt gebruikt voor het vormen van katalysatordeeltjes uit MgCl₂ en afhankelijk van het type organische modificatoren dat wordt gebruikt tijdens de bereiding van de katalysator en het gebruik bij polymerisatiereacties. Twee belangrijkste technologische kenmerken van alle gedragen katalysatoren zijn een hoge productiviteit en een hoge fractie van het kristallijne isotactische polymeer dat ze produceren bij 70-80 ° C onder standaard polymerisatieomstandigheden. Commerciële synthese van isotactisch polypropyleen wordt gewoonlijk uitgevoerd in het medium van vloeibaar propyleen of in gasfasereactoren.

Commerciële synthese van syndiotactisch polypropyleen wordt uitgevoerd met behulp van een speciale klasse metalloceenkatalysatoren. Ze gebruiken gebrugde bis-metalloceencomplexen van het type bridge- (Cp₁) (Cp₂) ZrCl₂ waar het eerste Cp-ligand de cyclopentadienylgroep is, het tweede Cp-ligand de fluorenylgroep is en de brug tussen de twee Cp-liganden -CH is₂CH₂-,> SiMe₂, of> SiPh₂. Deze complexen worden omgezet in polymerisatiekatalysatoren door ze te activeren met een speciale organoaluminium-cokatalysator, methylaluminoxaan (MAO).

Industriële processen

Traditioneel zijn drie productieprocessen de meest representatieve manieren om polypropyleen te produceren.

Koolwaterstofslurry of -suspensie: gebruikt een vloeibaar inert koolwaterstofverdunningsmiddel in de reactor om de overdracht van propyleen naar de katalysator, de afvoer van warmte uit het systeem, de deactivering/verwijdering van de katalysator en het oplossen van het atactische polymeer te vergemakkelijken. Het bereik van kwaliteiten die kunnen worden geproduceerd was zeer beperkt. (De technologie is in onbruik geraakt).

Bulk (of bulkslurry): Gebruikt vloeibaar propyleen in plaats van vloeibaar inert koolwaterstofverdunningsmiddel. Het polymeer lost niet op in een verdunningsmiddel, maar drijft eerder op het vloeibare propyleen. Het gevormde polymeer wordt onttrokken en al het niet-gereageerde monomeer wordt afgedampt.

Gasfase: Gebruikt gasvormig propyleen in contact met de vaste katalysator, resulterend in een wervelbedmedium.

Productie

Het smeltproces van polypropyleen kan worden bereikt via extrusie en gieten. Gebruikelijke extrusiemethoden omvatten de productie van smeltgeblazen en gesponnen vezels om lange rollen te vormen voor toekomstige conversie in een breed scala aan nuttige producten, zoals gezichtsmaskers, filters, luiers en doekjes.

De meest voorkomende vormtechniek is spuitgieten, die wordt gebruikt voor onderdelen zoals bekers, bestek, flesjes, doppen, containers, huishoudelijke artikelen en auto-onderdelen zoals batterijen. De gerelateerde technieken van blow moulding en injectie-rek blaasvormen worden ook gebruikt, die zowel extrusie als vormgeving omvatten.

Het grote aantal toepassingen voor eindgebruik van polypropyleen is vaak mogelijk vanwege de mogelijkheid om soorten met specifieke moleculaire eigenschappen en additieven tijdens de fabricage op maat te maken. Er kunnen bijvoorbeeld antistatische additieven worden toegevoegd om oppervlakken van polypropyleen beter bestand te maken tegen stof en vuil. Veel fysieke afwerkingstechnieken kunnen ook op polypropyleen worden gebruikt, zoals machinaal bewerken. Op polypropyleen onderdelen kunnen oppervlaktebehandelingen worden toegepast om de hechting van drukinkt en verf te bevorderen.

Biaxiaal georiënteerd polypropyleen (BOPP)

Wanneer polypropyleenfilm wordt geëxtrudeerd en uitgerekt in zowel de machinerichting als dwars over de machinerichting, wordt dit genoemd biaxiaal georiënteerd polypropyleen. Biaxiale oriëntatie verhoogt de sterkte en helderheid. BOPP wordt veel gebruikt als verpakkingsmateriaal voor het verpakken van producten zoals snacks, verse producten en zoetwaren. Het is gemakkelijk te coaten, te bedrukken en te lamineren om het de gewenste uitstraling en eigenschappen te geven voor gebruik als verpakkingsmateriaal. Dit proces wordt normaal gesproken converteren genoemd. Het wordt normaal gesproken geproduceerd in grote rollen die op snijmachines worden gesneden tot kleinere rollen voor gebruik op verpakkingsmachines.

Ontwikkelingstrends

Met de toename van het prestatieniveau dat vereist is voor polypropyleenkwaliteit in de afgelopen jaren, is een verscheidenheid aan ideeën en vindingen geïntegreerd in het productieproces voor polypropyleen.

Er zijn grofweg twee richtingen voor de specifieke methoden. De ene is verbetering van de uniformiteit van de geproduceerde polymeerdeeltjes met behulp van een reactor van het circulatietype, en de andere is verbetering van de uniformiteit tussen de geproduceerde polymeerdeeltjes door gebruik te maken van een reactor met een nauwe retentietijdverdeling.

Toepassingen

Omdat polypropyleen bestand is tegen vermoeidheid, zijn de meeste plastic levende scharnieren, zoals die op flip-top flessen, van dit materiaal gemaakt. Het is echter belangrijk om ervoor te zorgen dat kettingmoleculen over het scharnier zijn georiënteerd om de sterkte te maximaliseren.

Zeer dunne vellen (~ 2–20 µm) polypropyleen worden gebruikt als diëlektricum in bepaalde hoogwaardige puls- en verliesarme RF-condensatoren.

Polypropyleen wordt gebruikt in de fabricage van leidingsystemen; beide hebben betrekking op hoge zuiverheid en zijn ontworpen voor sterkte en stijfheid (bijv. bedoeld voor gebruik in drinkwaterleidingen, hydronische verwarming en koeling, en teruggewonnen water). Dit materiaal wordt vaak gekozen vanwege zijn weerstand tegen corrosie en chemische uitloging, zijn veerkracht tegen de meeste vormen van fysieke schade, waaronder impact en bevriezing, zijn voordelen voor het milieu en zijn vermogen om te worden verbonden door warmtefusie in plaats van lijmen.

Veel plastic artikelen voor medisch of laboratoriumgebruik kunnen van polypropyleen worden gemaakt omdat het bestand is tegen de hitte in een autoclaaf. Door zijn hittebestendigheid kan het ook worden gebruikt als fabricagemateriaal voor ketels van consumentenkwaliteit. Voedselcontainers die hiervan zijn gemaakt, smelten niet in de vaatwasser en smelten niet tijdens industriële warmvulprocessen. Om deze reden zijn de meeste plastic bakjes voor zuivelproducten van polypropyleen afgesloten met aluminiumfolie (beide hittebestendig materiaal). Na afkoeling van het product krijgen de kuipen vaak deksels van een minder hittebestendig materiaal, zoals LDPE of polystyreen. Dergelijke houders zijn een goed praktisch voorbeeld van het verschil in modulus, aangezien het rubberachtige (zachtere, flexibelere) gevoel van LDPE ten opzichte van polypropyleen van dezelfde dikte snel duidelijk is. Robuuste, doorzichtige, herbruikbare plastic bakjes gemaakt in een grote verscheidenheid aan vormen en maten voor consumenten van verschillende bedrijven zoals Rubbermaid en Sterilite, zijn meestal gemaakt van polypropyleen, hoewel de deksels vaak zijn gemaakt van iets flexibeler LDPE, zodat ze op de verpakking kunnen worden geklikt. bak om hem af te sluiten. Van polypropyleen kunnen ook wegwerpflessen worden gemaakt om vloeibare, poedervormige of soortgelijke consumentenproducten te bevatten, hoewel HDPE en polyethyleentereftalaat vaak ook worden gebruikt om flessen te maken. Plastic emmers, auto-accu's, prullenbakken, receptflessen van apotheken, koelcontainers, schalen en kannen zijn vaak gemaakt van polypropyleen of HDPE, die beide bij omgevingstemperatuur over het algemeen vrij gelijkaardig zijn qua uiterlijk, gevoel en eigenschappen.

Een veel voorkomende toepassing voor polypropyleen is als biaxiaal georiënteerd polypropyleen (BOPP). Deze BOPP-vellen worden gebruikt om een ​​breed scala aan materialen te maken, waaronder doorzichtige zakken. Wanneer polypropyleen biaxiaal georiënteerd is, wordt het kristalhelder en dient het als een uitstekend verpakkingsmateriaal voor artistieke en retailproducten.

Polypropyleen, zeer kleurvast, wordt veel gebruikt bij het vervaardigen van tapijten, vloerkleden en matten voor thuisgebruik.

Polypropyleen wordt veel gebruikt in touwen, onderscheidend omdat ze licht genoeg zijn om in water te drijven. Voor gelijke massa en constructie is polypropyleen touw qua sterkte vergelijkbaar met polyester touw. Polypropyleen kost minder dan de meeste andere synthetische vezels.

Polypropyleen wordt ook gebruikt als alternatief voor polyvinylchloride (PVC) als isolatie voor elektrische kabels voor LSZH-kabel in omgevingen met weinig ventilatie, voornamelijk tunnels. Dit komt omdat het minder rook afgeeft en geen giftige halogenen bevat, wat kan leiden tot de productie van zuur bij hoge temperaturen.

Polypropyleen wordt ook met name gebruikt voor dakbedekkingsmembranen als waterdichte toplaag van enkellaagse systemen in tegenstelling tot gemodificeerde bit-systemen.

Polypropyleen wordt het meest gebruikt voor plastic vormstukken, waarbij het in gesmolten vorm in een vorm wordt geïnjecteerd, waarbij complexe vormen worden gevormd tegen relatief lage kosten en een hoog volume; voorbeelden zijn flessendoppen, flessen en fittingen.

Het kan ook in bladvorm worden geproduceerd, veel gebruikt voor de productie van briefpapiermappen, verpakkingen en opbergdozen. Het brede kleurengamma, de duurzaamheid, de lage kosten en de weerstand tegen vuil maken het ideaal als beschermhoes voor papier en andere materialen. Vanwege deze kenmerken wordt het gebruikt in Rubik's Cube-stickers.

De beschikbaarheid van polypropyleenplaten biedt de mogelijkheid om het materiaal door ontwerpers te gebruiken. Het lichtgewicht, duurzame en kleurrijke plastic is een ideaal medium voor het creëren van lichte tinten en een aantal ontwerpen is ontwikkeld met in elkaar grijpende secties om uitgebreide ontwerpen te creëren.

Polypropyleenvellen zijn een populaire keuze voor verzamelaars van ruilkaarten; deze worden geleverd met vakken (negen voor kaarten van standaardformaat) voor de kaarten die moeten worden ingevoerd en worden gebruikt om hun toestand te beschermen en zijn bedoeld om in een map te worden opgeborgen.

Geëxpandeerd polypropyleen (EPP) is een schuimvorm van polypropyleen. EPP heeft door zijn lage stijfheid zeer goede slageigenschappen; hierdoor kan EPP zijn vorm hernemen na inslagen. EPP wordt door hobbyisten op grote schaal gebruikt in modelvliegtuigen en andere radiografisch bestuurbare voertuigen. Dit komt vooral door het vermogen om schokken te absorberen, waardoor dit een ideaal materiaal is voor RC-vliegtuigen voor beginners en amateurs.

Polypropyleen wordt gebruikt bij de fabricage van luidsprekeraandrijfeenheden. Het gebruik ervan is ontwikkeld door ingenieurs van de BBC en de patentrechten zijn vervolgens door Mission Electronics gekocht voor gebruik in hun Mission Freedom-luidspreker en Mission 737 Renaissance-luidspreker.

Polypropyleenvezels worden gebruikt als betonadditief om de sterkte te vergroten en scheuren en afsplinteren te verminderen. In de gebieden die gevoelig zijn voor aardbevingen, zoals Californië, worden PP-vezels toegevoegd aan de bodem om de sterkte en demping van de bodem te verbeteren bij het bouwen van de fundering van constructies zoals gebouwen, bruggen, enz.

Polypropyleen wordt gebruikt in polypropyleen vaten.

Kleding

Polypropyleen is een belangrijk polymeer dat wordt gebruikt in niet-geweven stoffen, waarbij meer dan 50% wordt gebruikt voor luiers of sanitaire producten waar het wordt behandeld om water te absorberen (hydrofiel) in plaats van water van nature af te stoten (hydrofoob). Andere interessante niet-geweven toepassingen zijn onder meer filters voor lucht, gas en vloeistoffen waarin de vezels kunnen worden gevormd tot vellen of banen die kunnen worden geplooid om patronen of lagen te vormen die filteren met verschillende efficiënties in het bereik van 0.5 tot 30 micrometer. Dergelijke toepassingen vinden plaats in huizen als waterfilters of in filters van het type airconditioning. De grote oppervlakte en natuurlijk oleofiele polypropyleen nonwovens zijn ideale absorbers van olielozingen met de bekende drijvende barrières in de buurt van olielozingen op rivieren.

Polypropyleen, of 'polypro', is gebruikt voor de vervaardiging van basislagen voor koud weer, zoals shirts met lange mouwen of lang ondergoed. Polypropyleen wordt ook gebruikt in kleding voor warm weer, waarin het zweet van de huid afvoert. Recenter, polyester heeft polypropyleen vervangen in deze toepassingen in het Amerikaanse leger, zoals in de ECWCS. Hoewel kledingstukken van polypropyleen niet gemakkelijk ontvlambaar zijn, kunnen ze smelten, wat kan leiden tot ernstige brandwonden als de drager betrokken raakt bij een explosie of brand van welke aard dan ook. Onderkleding van polypropyleen staat erom bekend lichaamsgeuren vast te houden die dan moeilijk te verwijderen zijn. De huidige generatie polyester heeft dit nadeel niet.

Sommige modeontwerpers hebben polypropyleen aangepast om sieraden en andere draagbare items te maken.

MEDISCHE

Het meest voorkomende medische gebruik is de synthetische, niet-resorbeerbare hechtdraad Prolene.

Polypropyleen is gebruikt bij hersteloperaties van hernia en bekkenorgaanverzakking om het lichaam te beschermen tegen nieuwe hernia's op dezelfde locatie. Een klein stukje van het materiaal wordt op de plek van de hernia geplaatst, onder de huid, en is pijnloos en wordt zelden of nooit door het lichaam afgestoten. Een gaas van polypropyleen zal echter het weefsel eromheen eroderen gedurende de onzekere periode van dagen tot jaren. Daarom heeft de FDA verschillende waarschuwingen afgegeven over het gebruik van medische kits van polypropyleen mesh voor bepaalde toepassingen bij verzakking van bekkenorganen, met name wanneer ze in de nabijheid van de vaginale wand worden geïntroduceerd vanwege een aanhoudende toename van het aantal door mesh aangedreven weefselerosie gemeld door patiënten de afgelopen jaren. Meest recent, op 3 januari 2012, heeft de FDA 35 fabrikanten van deze mesh-producten opdracht gegeven om de bijwerkingen van deze apparaten te bestuderen.

Aanvankelijk als inert beschouwd, is gebleken dat polypropyleen in het lichaam afbreekt. Het aangetaste materiaal vormt een schorsachtige schaal op de gaasvezels en is vatbaar voor scheuren.

EPP-modelvliegtuigen

Sinds 2001 winnen geëxpandeerde polypropyleen (EPP) schuimen aan populariteit en worden ze toegepast als structureel materiaal in radiografisch bestuurbare modelvliegtuigen voor hobbyisten. In tegenstelling tot geëxpandeerd polystyreenschuim (EPS), dat bros is en gemakkelijk breekt bij impact, is EPP-schuim in staat om kinetische schokken zeer goed te absorberen zonder te breken, behoudt het zijn oorspronkelijke vorm en vertoont het geheugenvormkenmerken waardoor het in staat is om terug te keren naar zijn oorspronkelijke vorm in een korte tijd. Bijgevolg is een radiogestuurd model waarvan de vleugels en romp zijn gemaakt van EPP-schuim extreem veerkrachtig en in staat om schokken op te vangen die zouden resulteren in volledige vernietiging van modellen gemaakt van lichtere traditionele materialen, zoals balsa of zelfs EPS-schuim. EPP-modellen vertonen, wanneer ze zijn bedekt met goedkope met glasvezel geïmpregneerde zelfklevende tapes, vaak een veel grotere mechanische sterkte, in combinatie met een lichtheid en oppervlakteafwerking die wedijveren met die van modellen van de bovengenoemde typen. EPP is ook chemisch zeer inert, waardoor het gebruik van een grote verscheidenheid aan verschillende lijmen mogelijk is. EPP kan door warmte worden gevormd en oppervlakken kunnen eenvoudig worden afgewerkt met behulp van snijgereedschappen en schuurpapier. De belangrijkste gebieden van het maken van modellen waarin EPP grote acceptatie heeft gevonden, zijn de gebieden van:

• Door de wind aangedreven hellingen
• Elektrisch aangedreven profiel elektrische modellen voor binnenshuis
• Met de hand gelanceerde zweefvliegtuigen voor kleine kinderen

Op het gebied van stijgende hellingen heeft EPP de meeste gunst en bruikbaarheid gevonden, omdat het de constructie mogelijk maakt van radiografisch bestuurbare modelzweefvliegtuigen met grote kracht en wendbaarheid. Dientengevolge zijn de disciplines hellinggevechten (het actieve proces van bevriende concurrenten die elkaars vliegtuigen door direct contact uit de lucht proberen te slaan) en hellingpyloonraces gemeengoed geworden, als direct gevolg van de sterkte-eigenschappen van het materiaal EPP.

Bouwconstructie

Toen de kathedraal op Tenerife, de kathedraal La Laguna, in 2002–2014 werd gerepareerd, bleek dat de gewelven en de koepel in een vrij slechte staat verkeerden. Daarom werden deze delen van het gebouw afgebroken en vervangen door constructies in polypropyleen. Naar verluidt was dit de eerste keer dat dit materiaal op deze schaal in gebouwen werd gebruikt.

recycling

Polypropyleen is recyclebaar en heeft het nummer "5". hars identificatiecode.

repareren

Veel voorwerpen zijn gemaakt van polypropyleen juist omdat het veerkrachtig is en bestand tegen de meeste oplosmiddelen en lijmen. Ook zijn er zeer weinig lijmen beschikbaar specifiek voor het verlijmen van PP. Massieve PP-objecten die niet onderhevig zijn aan overmatige buiging kunnen echter op bevredigende wijze worden verbonden met een tweecomponenten epoxylijm of met hete lijmpistolen. Voorbereiding is belangrijk en het is vaak nuttig om het oppervlak op te ruwen met een vijl, schuurpapier of ander schurend materiaal om de lijm beter te verankeren. Het wordt ook aanbevolen om vóór het lijmen te reinigen met terpentine of soortgelijke alcohol om eventuele oliën of andere verontreinigingen te verwijderen. Sommige experimenten kunnen nodig zijn. Er zijn ook enkele industriële lijmen beschikbaar voor PP, maar deze kunnen moeilijk te vinden zijn, vooral in een winkel.

PP kan worden gesmolten met behulp van een snellastechniek. Bij snellassen is de kunststoflasser, qua uiterlijk en wattage vergelijkbaar met een soldeerbout, voorzien van een toevoerbuis voor de kunststof lasdraad. De speedtip verwarmt de staaf en het substraat, terwijl hij tegelijkertijd de gesmolten lasstaaf op zijn plaats drukt. Een kraal van zacht plastic wordt in de verbinding gelegd en de onderdelen en de lasdraad smelten samen. Bij polypropyleen moet de gesmolten lasdraad worden "gemengd" met het halfgesmolten basismateriaal dat wordt vervaardigd of gerepareerd. Een "pistool" met snelle punt is in wezen een soldeerbout met een brede, platte punt die kan worden gebruikt om de lasnaad en het vulmateriaal te smelten om een ​​hechting te creëren.

Gezondheidszorg

De Environmental Working Group classificeert PP als laag tot matig gevaarlijk. PP is dope-dyed, er wordt geen water gebruikt bij het verven, in tegenstelling tot katoen.

In 2008 beweerden onderzoekers in Canada dat quaternaire ammoniumbiociden en oleamide uit bepaalde laboratoriumartikelen van polypropyleen lekten, wat de experimentele resultaten beïnvloedde. Aangezien polypropyleen wordt gebruikt in een groot aantal voedselcontainers, zoals die voor yoghurt, zei de woordvoerder van Health Canada, Paul Duchesne, dat de afdeling de bevindingen zal herzien om te bepalen of er stappen nodig zijn om de consument te beschermen.